نگی نگفتی!
سوپر مارکت نزدیک خانه واقعا سوپره. اگر رفاه فرمانیه هنوز سر جاش باشه به انضمام پارکینگش ضرب در ٣ سایز این سوپر مارکته.
با ترولی و انرژی من حس مسابقه فرمول ١ دست میده بهم, روزی به چرخش و گردش مشغول بودم و از دور دستها صدای عرررررر گوش خراش کودکی گوش خریداران را نوازش میداد.
حنجره این کودک صداهای مبهمی به شکل عربده از خود صادر میکرد و صدا دور و نزدیک میشد, دقیقا میشد لوکیشن مامی جانش را حدس زد. الان داره شیر میخره, حالا نان برداشت و الخ....
به تقاطعی رسیدم شاخ به شاخ مامی جان و دلبندش. قند عسل در ترولی جلوس کرده و با نیم گردشی دست می انداخت و چیزی در میاورد و به مامی جان پرت میکرد , مشت و لگد حواله میکرد و هم زمان ته حلق به نمایش میگذاشت.
مامی جان: قربونت برم میخرم برات.
قند عسل: اااااااااااااااااا
من:!!!!!!!!!!!!!!!
مامی با خجالت به من نگاه کرد و من با خجالت به بقیه مشتریهای آن ردیف.
قربون طاق ابرو ایرانیت , نشنیدی میگن بچه عزیزه, تربیتش عزیزتر. مادرت نگفته یا مآدر بزرگت.
اگر تو خانه عربده بزنه, با داد خفه اش کن یا خفه شو ساکتش میکنند ولی در سوپر مارکت باید به حلقش اجازه فعالیت داد.
اگر تو خانه دائم سر یخچال بره دعواش میکنند ولی اگر خانه مردم اینکارو انجام بده دم از چیزی نگفتن به بچه ها دم میزنند.
اگر تو خانه اشغال بریزه شهیده ولی تو خیابان بریزه سوت میزنند و آسمان مینگرند.
دست به لپ تاپ باباش نمیتونه بزنه ولی خانه مردم میپره پشت لپ تاپ کاری با کلی فایل کاری و پروژه.
بچه باشی و ثبات تربیتی هم وجود نداشته باشه, مادر و پدر بی تربیت هم داشته باشی چه معجونی خواهی شد . خدا به داد ما و تو و نسل آینده برسد.
اگر گفتن به بچه چیزی نگو, یعنی تحقیرش نکن, داد نزن ولی نگفتن با بچه حرف نزن و بد و خوب را یادش نده. باید زحمت بکشی برای نهالت چون بد یا
خوب آخرش وبال خودته, نگی نگفتی!
مادر معتقده بچه بیتربیت حاصل والدین بی تربیته.